آشنایی با پروتکل RIP

آشنایی با پروتکل RIP

آشنایی با پروتکل RIP :پروتکل Routing Information Protocol یا RIP یکی از قدیمی ترین پروتکل های مسیریابی Distance Vector است که از پارامتر Hop Count به عنوان Metric استفاده می کند.

RIP برای اینکه بتواندازبه وجود آمدن Loopدرفرآیندروتینگ جلوگیری کندمحدودیت تعدادHopهای مجازازمبدابه مقصدرابه عنوان مکانیزم جلوگیری ازLoop قرارداده است.

حداکثرتعدادHopهای مجازدرRIPعدد۱۵است.این محدودیت تعدادHopباعث محدودشدن اندازه شبکه هایی میشودکهRIPازآنها پشتیبانی میکند.

یعنی RIP را نمی توان در شبکه هایی که بیش از ۱۵ عدد Hop یا روتر دارند استفاده کرد.

Hop Count مقدار۱۶به معنی فاصله بینهایت برایRIPدرنظرگرفته میشودبه زبانی دیگریعنیRouteموردنظرازنظرRIPغیرقابل دسترسی درنظرگرفته میشود.

RIP با استفاده ازمکانیزمهای Split Horizon،Route Poisoning و HoldDown ازانتشاراطلاعات Routing اشتباه وپخش شدن چنین اطلاعاتی جلوگیری میکند.

در اصل روترهای RIP درهر۳۰ثانیه یکباراطلاعات خودرابروزرسانی میکنندو Routing Table رادرشبکه منتقل میکنند.

پروتکل RIP

در پیاده سازی های اولیه حجم Routing Table ها اینقدر کم بود که ترافیکی که ناشی از انتقال آن در شبکه به وجود می آمد بسیار ناچیز و کم بود اما با گسترش روز به روز شبکه ها از نظر اندازه و ترافیک کم کم ترافیک مربوط به همین انتقال در هر ۳۰ ثانیه به حجم قابل توجهی می رسید مخصوصا اینکه ترافیک بصورت تصادفی و در وهله های زمانی متفاوت انجام می شد.

شاید به نظر برسد که اگر Routing Table ها در وحله های زمانی مختلف در شبکه منتقل شوند از نظر ترافیکی کارایی بهتری ایجاد می شود اما در عمل اینکار واقعا امکانپذیر نبود.

Sally Floyd و Van Jacobson در سال ۱۹۹۴ اثبات کردند که تصادفی سازی انتقاد اطلاعات با استفاده از مکانیزم Timer در طول زمان باعث یکسان شدن زمان ها یا Synchronize شدن زمان ها می شود.

در بیشتر شبکه های امروزی از RIP به دلیل داشتن Convergence Time بالا در مقایسه با پروتکلهای EIGRP ، OSPF و IS-IS استفاده نمی شود ، در ضمن محدودیت تعداد Hop های قابل استفاده باعث کاهش اندازه شبکه هایی شد که در آن قابل استفاده است.

اما به هر حال پیاده سازی RIP در میان سایر پروتکل های مسیریابی به نسبت بسیار ساده تر است ، RIP بر خلاف سایر پروتکل های مسیریابی دیگر نیازی به هیچ پارامتر خاصی بر روی روتر ندارد.

پروتکل RIP

RIP از User Datagram Protocol یا UDP به عنوان پروتکل انتقال استفاده می کند و یک شماره پورت شناخته شده ( Well Known Port ) به شماره ۵۲۰ را به خود اختصاص داده است.

RIP معمولادرشبکه های کوچک ازقبیل LANیامجموعه ای ازLANهای کوچک که تشکیل یکCampus Area Networkراداده انداستفاده میشود.

برای مثال اگر ازشرکت سیستم افزار خاورمیانه یک مجموعه ستادی در استان تهران داشته باشد که چندین ساختمان در سطح شهر تهران داشته باشد می تواند از RIP برای این شبکه استفاده کند.

از RIP به عنوان یک پروتکل Interior Routing یا مسیریابی داخلی یاد می شود.

RIP توانایی تشخیص تغییرات را برای ارسال در هر بار انتقال routing Table ندارد و به همین دلیل در هر بار اشتراک گذاری Routing Table همه اطلاعات به یکباره منتقل می شود و قابلیت Incremental Update برای اینکار وجود ندارد.

هر روتر همسایه اطلاعات را برای روتر همسایه دیگر ارسال می کند و به همین ترتیب اطلاعات در همه شبکه و روترها پخش می شود تا همه روترهای مجموعه Network Convergence را تشکیل دهد.

انواع نسخه های RIP :

Version 1 :
Version 2
RIPng (RIP next generation) :

ویژگی های RIP version 1 :

یک پروتکل Classful است و از VLSM پشتیبانی نمی کند.
دارای امکان Authentication ( احراز هویت) نیست.
Advertisement ها را به صورت Broadcast ارسال می کند.

ویژگی های RIP version 2 :

در سال ۱۹۹۳ ارائه شد.
یک پروتکل Classless است و از VLSM پشتیبانی می کند.
امکان Authentication ( احراز هویت) را دارد
Advertisement ها را به جای Broadcast به صورت multicast به آدرس ۲۲۴.۰.۰.۹ ارسال می کند.

ویژگی های RIPng :

پشتیبانی از IPv6
از پروتکل UDP با شماره پورت ۵۲۱ استفاده می کند.