روش ISL چند سالی است که به وسیله استاندارد 802.1Q IEEE جایگزین شده است.مزیت این استاندارد جدید آنست که بین تولید کنندگان مختلف شرکت بوده و همه دستگاه های مختلف که توسط آنان تولید می شوند از این استاندارد پشتیبانی می کنند.در حالیکه ISL را می توان فقط در دستگاه های سیسکو بکار برد.
بنابراین می توان از دستگاه هایی با مارک های مختلف بدون نگرانی در مورد اتصالات Trunk استفاده نمود.برخلاف روش ISL که تمامی فریم های Ethernet را همیشه Tag می نمود، این استاندارد دو روش را پیش می گیرد.
یکی اینکه فریم های Ethernet بدون اینکه تغییری روی آنها اعمال شود ، ارسال میشوند. یعنی این فریم ها Tag نشده و بنابراین اطلاعاتی در مورد VLAN با خود انتقال نمی دهند. در این وضعیت، عضویت در یک VALN خاص به وسیله پورت ها تعیین خواهد شد. مثلا هر دستگاهی که به یک پورت مخصوص اتصال داشته باشد، عضو یک VLAN خاص خواهد بود.
به این نوع از VLAN ها اصطلاحا Native VLAN گفته می شود. روش دیگر هم این است که سوئیچ تمامی فریم ها را Tag کرده ، و فقط دستگاه هایی که از استاندارد 802.1Q IEEE استفاده می کنند قادر به پردازش آنها می باشند. یکی دیگر از مزیت های این استاندارد این است که، هر دوی فریم های Tagged و Untagged بطور همزمان می توانند در داخل یک ارتباط Trunk قرار داشته باشند. که این را می توان در شکل زیر مشاهده نمود.
802.1Q-Trunk
در این شکل VLAN ای که به شکل خطوط سبز نشان داده شده و شامل دستگاه هایA,B,E و F می شود . از فریم های Tagged در حین اتصال Trunk بین سوئیچ A و B استفاده می کند. تمامی دستگاه هایی که به این VALN اتصال دارند . باید قابلیت استفاده از 802.1Q را داشته باشند تا توانایی خواندن اطلاعات مربوط به VLAN موجود در فریم Tagged را داشته باشند تا توانایی خواندن اطلاعات مربوط به VLAN موجود در فریم Tagged را داشته باشند .
همچنین کامپیوتری به نام G نیز توسط یک Hub به دو سوئیچ وصل شده است .
استاندارد 802.1Q IEEE
این دستگاه دارای کارت شبکه استاندارد بوده و در نتیجه متوجه فریم های Tagged نشده و آنها پردازش نخواهد کرد . اما کامپیوتر G عضو VLAN دیگر است که با خطوط قهوه ای مشخص شده و کامپیوتر های C و D نیز همان VLAN هستند .
برای اینکه دستگاه های فوق بتوانند با همدیگر ارتباط برقرار نمایند ، اتصال Trunk برقرار شده بین سوئیچ های A و B باید قادر به انتقال فریم های Untagged نیز باشد تا دستگاه G نیز بتوانند از اطلاعات ارسالی استفاده کند . در نتیجه اتصال Trunk ایجاد شده بین سوئیچ A و B باید هر دو نوع فریم های Tagged و Untagged را به صورت همزمان از خود عبور بدهد .
یکی از محدودیت هایی که در 802.1Q وجود دارد این است که همه دستگاه های موجود در هر دو طرف اتصال باید از یک نوع فریم( Tagged یا Untagged ) استفاده نمایند .
در قسمت های قبلی اشاره گشت که روش Tagging اضافه کرده و فریم اصلی Ethernet مابین این دو قرار می گیرد . اما رو شکار در 802.1Q بدین صورت است که یک فیلد ۴ بایتی به نام Tag در داخل خود فریم Ethernet جاسازی شده و FCS فریم از اول محاسبه خواهد شد . بنابراین فریم اصلی Ethernet تغییر خواهد یافت .
۲ بایت اول فیلد Tag برای مشخص کردن پروتکل مورد استفاده قرار می یگرد.برای مثال فریم های Ethernet از عدد ۸۱۰۰x0 استفاده می کنند .۳ بیت بعدی برای شماره گذاری خود فریم مورد استفاده قرار گرفته و یک بیت بعدی نیز شناسه Token Ring می باشد . سر انجام ۱۲ بیت آخری نیز برای مشخص کردن VLAN ها کاربرد دارد .
شکل زیر نشان دهنده مراحلی است که طی آن ،یک فریم استاندارد Ethernet حین عملیات Tagging تغییر می یابد .
802.1Q- Tagging
همانطوریکه میبینید، مرحله اول، یک فریم استاندارد Ethernet را نمایش می دهد، که در مرحله دوم فیک فیلد به نام Tag در داخل آن جاسازی شده و FCS آن دوباره محاسبه خواهد شد .
همچنین فیلد Tag بعد از فیلد حاوی آدرس MAC گیرنده قرار می گیرد .
یکی ازمزیت های دیگر استفاده از این روش آنست که با جاسازی ۴ بایت در داخل فریم Ethernet ، اندازه کلی فریم معمولا از ۱۵۱۸ بایت فراتر نخواهد رفت و بنابراین می توان این فریم ها را از طریق اتصالات Link Access نیز ارسال نمود .
جهت کسب اطلاعات از قیمت سوئیچ سیسکو ، روی عبارت مورد نظر کلیک فرمایید .